تیم نورولند، با تلاش در زمینه آگاهی‌بخشی درباره اختلالات گفتاری، مقالات متعددی را تهیه و منتشر کرده است. در این راستا، مقاله‌ای با عنوان "گفتار درمانی کودک ۴ ساله" پیشنهاد می‌شود که خواندن آن قبل از پرداختن به موضوعات تخصصی‌تر در این حوزه، می‌تواند به فهم عمیق‌تر اختلالات گفتاری و راه‌های درمان آن کمک شایانی کند. از این رو، برای یک درک بهتر و جامع‌تر، توصیه می‌شود که ابتدا به مطالعه مقاله "گفتار درمانی کودکان" بپردازید و سپس برای کسب اطلاعات تکمیلی به این صفحه بازگردید.
در صورتی که نگرانی‌هایی در مورد روند صحبت کردن کودکتان وجود دارد و احساس می‌کنید که وی در برقراری ارتباط کلامی مشکل دارد، اولین قدم برای تشخیص و درمان این اختلالات، آشنایی با مفاهیم اولیه‌ای است که در این حوزه وجود دارد. به این منظور، دو تعریف کلیدی، یعنی گفتار و زبان، معرفی می‌شوند:
گفتار، دربرگیرنده فرایند استفاده از حروف و آواها برای ساخت کلمات و در نهایت تشکیل دادن جملات است. این مفهوم بیشتر به جنبه‌های فیزیکی تلفظ، نحوه ادای کلمات، و دقت در تولید صداها مرتبط است.
زبان، اما، توانایی استفاده مناسب و معنادار از این کلمات و جملات را شامل می‌شود که هدف آن برقراری ارتباط موثر است. زبان مجموعه‌ای از قواعد است که چگونگی ترکیب کلمات برای ارسال پیام مورد نظر را مشخص می‌کند. تفاوت میان اختلال گفتار و اختلال زبان نیز درک این مفاهیم را کامل‌تر می‌کند:
اختلال گفتار
این وضعیت زمانی بروز می‌کند که کودک در تلفظ صحیح حروف و آواها مشکل دارد. این مشکلات می‌توانند شامل جابجایی، حذف یا اضافه کردن حروف و آواها در کلمات باشند. برای مثال، کودکان مبتلا به اختلال گفتار ممکن است در تلفظ حروفی مانند 'س، ز، ر، ل' و دیگر حروف، ناسازگاری‌هایی داشته باشند. این اختلال تأثیری بر توانایی کودک در استفاده منطقی و معنادار از زبان ندارد، بلکه بیشتر بر روی جنبه‌های صوتی کلام تمرکز دارد.
مثال هایی از اختلال گفتار در کودکان
جابجایی: کودک "ر" را به جای "ل" تلفظ می‌کند (مثلاً "گل" را "گر" می‌گوید).
حذف: حذف صدای "س" در ابتدای کلمات (مثلاً "سمند" را "مند" می‌گوید).
تکرار: تکرار صداها یا بخش‌هایی از کلمه (مثلاً "ما-ما-ماشین").
اضافه کردن حروف: اضافه کردن صداها یا حروف به کلمات (مثلاً "کتاب" را "کتابب" تلفظ می‌کند).
ناسازگاری در حروف: مشکل در تلفظ "چ" و "ج" (مثلاً "چای" را "جای" می‌گوید).
تغییر در واکه‌ها: تلفظ "اُ" به جای "اَ" (مثلاً "باد" را "بود" می‌گوید).
تغییر در تن صدا: استفاده از تن صداهای مختلف برای تلفظ یک کلمه (مثلاً "بابا" را با تن بلند و پایین متفاوت تلفظ می‌کند).
قطع و وصل کردن کلمات: مکث غیرعادی در وسط کلمات (مثلاً "می-خواهم").
تغییر سریع تن: تغییر سریع تن صدا در یک جمله (مثلاً از تن بلند به آرام).
بلع حروف: ناتوانی در تلفظ کامل حروف درون کلمه (مثلاً "شیر" را "شی" می‌گوید).
اختلال زبان
این اختلال نشان‌دهنده مشکلاتی در سازماندهی کلمات برای ساخت جملات معنادار است. کودک ممکن است در استفاده از دستور زبان، قواعد و گرامر به شکل صحیح دچار مشکل باشد. این وضعیت می‌تواند شامل مشکلاتی در فهم جملات و برقراری ارتباط مؤثر با دیگران باشد. به عنوان مثال، کودک ممکن است در فهمیدن دستورالعمل‌های ساده یا پاسخ‌دهی به سؤالات، به نحو احسن عمل نکند.
استفاده از کلمات نامناسب: کودک کلمه "دویدن" را به جای "رفتن" استفاده می‌کند.
ساختار غلط جمله: بیان "من می‌خواهم شیر" به جای "من شیر می‌خواهم".
ترکیب نامناسب جملات: "آب زیاد خوردن ماهی کوچک است".
عدم استفاده از حروف اضافه: گفتن "من مدرسه رفتم" بدون استفاده از حرف اضافه‌ی "به".
عدم تطابق زمان‌ها: استفاده از زمان حال به جای گذشته (مثلاً "من می‌رود مدرسه" به جای "من رفتم به مدرسه").
استفاده نادرست از صیغه‌ها: استفاده از صیغه مفرد به جای جمع (مثلاً "پسرها می‌خواهد بازی کند").
پرسش‌های نادرست: پرسیدن "چرا تو مدرسه هستی؟" برای یک فعالیت عادی.
پاسخ‌های نامرتبط: دادن پاسخ‌های نامرتبط به سؤالات (مثلاً به سؤال "چند سالته؟" جواب دهد "من خوبم").
مکث‌های ناگهانی: مکث کردن به صورت ناگهانی و بدون دلیل مشخص در وسط صحبت.
تکرار مکرر: تکرار بیش از حد کلمات یا عبارات در یک جمله بدون دلیل واضح (مثلاً "من من من می‌خواهم بروم خانه").
انواع اختلال گفتار
تیم تخصصی ما برای درک بهتر اختلالات گفتاری به بررسی دقیق‌تر انواع مختلف این اختلالات پرداخته است. در اینجا، چهار نوع از شایع‌ترین اختلالات گفتاری را به تفصیل معرفی خواهیم کرد:
۱. لکنت
لکنت، به عنوان یکی از رایج‌ترین اشکال اختلال گفتار، شامل تکرار واج‌ها، مکث‌های طولانی، و گاهی اوقات حرکات غیرارادی یا تیک‌ها حین صحبت کردن می‌باشد. این اختلال می‌تواند در هر سنی بروز کند اما معمولاً در کودکی شروع شده و ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد. فرآیند صحبت کردن که باید یک جریان روان و بدون توقف باشد، در افراد مبتلا به لکنت با موانعی مواجه می‌شود که این موانع می‌تواند شدیداً بر اعتماد به نفس و تعاملات اجتماعی آنها تأثیر بگذارد.
برای مثال، یک کودک مبتلا به لکنت ممکن است کلمه "مدرسه" را به صورت "م-م-مدرسه" تکرار کند یا در بیان کلمه "کتاب" به شکل "ک-ک-ک-تاب" مکث نماید. این کودکان ممکن است در جمع از بیان نظرات خود خودداری کنند، زیرا می‌ترسند که دیگران از شنیدن تکرار واج‌ها و مکث‌های طولانی آنها خسته شوند.
۲. دیس آرتریا
دیس آرتریا نوعی اختلال گفتار است که در آن فرد به کندی، آرام، و گاهی اوقات به شکلی نامفهوم صحبت می‌کند. این وضعیت معمولاً نتیجه آسیب‌هایی به عضلات یا عصب‌های دخیل در فرآیند گفتار است. دیس آرتریا می‌تواند در پی بیماری‌های عصبی مانند بیماری پارکینسون یا پس از آسیب‌های مغزی ایجاد شود.
مثال‌هایی از دیس آرتریا عبارتند از فردی که تلاش می‌کند جمله "من به خانه می‌روم" را بیان کند اما به دلیل ضعف عضلانی، "من به... خا... نه... می‌روم" تلفظ می‌کند. این آهستگی و نامفهوم بودن در گفتار می‌تواند موجب سوء تفاهم‌هایی در ارتباط با دیگران شود و بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد.
۳. اختلال نوک زبانی
اختلال نوک زبانی اغلب در تلفظ برخی واج‌ها مانند "س" و "ز" بروز می‌کند. این اختلال در برقراری ارتباط کلامی موثر و دقیق تأثیر منفی دارد، زیرا تلفظ نادرست واج‌ها می‌تواند منجر به ابهام یا سوء تفاهم در مکالمه شود.
به عنوان مثال، فردی که با این مشکل مواجه است ممکن است "سبز" را به عنوان "ثبز" تلفظ کند، یا "سلام" را به صورت "ثلام" بیان نماید. این تغییرات در تلفظ می‌تواند بر درک مخاطب از سخنان فرد تأثیر بگذارد و در نتیجه، بر تعاملات اجتماعی و حرفهای فرد تأثیر منفی بگذارد.
۴. آپراکسی
آپراکسی نوعی اختلال گفتار است که در آن عضلات دخیل در گفتار نمی‌توانند به درستی به فرمان‌های مغز پاسخ دهند. این مشکل سبب می‌شود که فرد در تلفظ صحیح کلمات با مشکل مواجه شود، حتی اگر دانش کافی در مورد کلمات و دستور زبان را داشته باشد.
برای مثال، فرد مبتلا به آپراکسی ممکن است در تلاش برای بیان "امروز هوا خیلی خوب است"، کلمات را به صورت "ا...رو...ز... ها... ب...خو" تلفظ کند. این نوع تلفظ ناهماهنگ و نادرست، برقراری ارتباط کلامی را برای فرد دشوار می‌سازد و می‌تواند تأثیر زیادی بر اعتماد به نفس و استقلال فرد داشته باشد.
انواع اختلال زبانی در کودکان
در این مقاله به بررسی دو نوع اصلی اختلال زبان می‌پردازیم که شامل اختلال زبان بیانی و اختلال زبان دریافتی است. این دو اختلال می‌توانند بر توانایی کودکان در برقراری ارتباط مؤثر تأثیر بگذارند و نیازمند توجه ویژه‌ای برای درمان هستند.
اختلال زبان بیانی
اختلال زبان بیانی یک نوع از اختلالات زبانی است که در آن فرد مبتلا قادر به بیان منظور خود به طور صحیح و مفهوم نیست. این افراد ممکن است در ساختار دستوری جملات خود دچار اشکال باشند، و جملات ارائه شده توسط آنها ممکن است نامفهوم یا ناقص باشد. این مشکلات می‌تواند از ناتوانی در انتخاب کلمات مناسب گرفته تا عدم توانایی در رعایت قواعد دستوری و ساخت جمله‌ای منسجم نمایان شود.
به عنوان مثال، کودک مبتلا به اختلال زبان بیانی ممکن است بخواهد بگوید "من می‌خواهم آب بنوشم" اما به جای آن بگوید "من آب نوش". این نوع از اختلال نه تنها در بیان کلمات بلکه در فرموله کردن افکار و احساسات نیز تأثیر می‌گذارد. کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است در توضیح دادن تجربیات یا داستان‌های خود نیز مشکل داشته باشند، که می‌تواند به صورت جملاتی پراکنده و بدون ارتباط منطقی بروز پیدا کند.
اختلال زبان دریافتی
اختلال زبان دریافتی اختلالی است که در آن کودک دچار مشکل در درک زبان و برقراری ارتباط معنادار با دیگران می‌شود. کودکان مبتلا به این نوع از اختلال ممکن است در فهمیدن دستورات، سؤالات یا حتی گفتگوهای روزمره دچار مشکل باشند. این کودکان اغلب پاسخ‌هایی می‌دهند که نشان می‌دهد متوجه منظور سخنگو نشده‌اند، و این موضوع می‌تواند تعاملات اجتماعی آنها را به طور قابل توجهی دشوار سازد.
برای مثال، اگر به کودکی که دچار اختلال زبان دریافتی است بگویید "لطفاً کتابت را بردار و آن را به میز کتابخانه ببر"، ممکن است او فقط به سمت کتابخانه برود بدون اینکه کتابی را بردارد. این نوع از اختلال می‌تواند در موقعیت‌های مختلف مانند مدرسه یا خانه موجب سردرگمی و مشکلات فراوان شود. کودکان مبتلا به این اختلال نیز ممکن است در تفسیر احساسات و نیات دیگران بر اساس زبان بدن یا لحن صدا دچار چالش شوند، که این امر برقراری ارتباط اثربخش و مؤثر را برای آنها بیش از پیش مشکل می‌سازد.
گفتار درمانی کودک ۴ ساله
گفتار درمانی برای کودکان چهار ساله اهمیت بسیاری دارد، زیرا در این سن، مهارت‌های گفتاری و زبانی کودکان به سرعت در حال توسعه و تکامل هستند. متخصصان گفتار درمانی، که به آنها آسیب‌شناسان زبان نیز گفته می‌شود، با استفاده از روش‌های درمانی نوین و از طریق فعالیت‌های مستقیم و غیرمستقیم، به کودکان کمک می‌کنند تا مشکلات احتمالی در این زمینه‌ها را برطرف سازند. این روش‌ها شامل تمرینات شنیداری و تقویت مهارت‌های بیانی است که به کودکان کمک می‌کند تا بهتر بتوانند منظور خود را برسانند و مفاهیم را درک کنند.
در چهار سالگی، کودکان توانایی‌های گفتاری خود را به طور قابل توجهی گسترش می‌دهند. این دوره زمانی حیاتی برای شناسایی و درمان هرگونه تأخیر یا اختلال در گفتار و زبان است. گفتار درمانگران می‌توانند از طریق بازی‌های زبانی و فعالیت‌های هدفمند، به تقویت درک و تولید زبان کودکان کمک کنند. این فعالیت‌ها به کودکان امکان می‌دهد تا مهارت‌های زبانی خود را در محیطی سرگرم‌کننده و تعاملی تقویت کنند.
با این حال، برخی از کودکان ممکن است در توسعه مهارت‌های گفتاری و زبانی خود با چالش‌هایی روبرو شوند که می‌تواند بر تعاملات اجتماعی، عملکرد تحصیلی و اعتماد به نفس آنها در آینده تأثیر منفی بگذارد. والدین و مراقبین باید نسبت به نشانه‌های هشداردهنده مانند تأخیر در گفتار، مشکل در درک دستورات، یا دشواری در بیان خواسته‌ها و احساسات به دقت توجه کنند.
در نهایت، مراجعه به متخصص گفتار درمانی برای ارزیابی و درمان احتمالی از اهمیت بالایی برخوردار است. خانواده‌ها تشویق می‌شوند که بدون تأخیر برای مشاوره و درمان به این متخصصان مراجعه کنند تا از رشد زبانی سالم در کودکان خود اطمینان حاصل کنند. این اقدام می‌تواند مسیر توسعه شخصیتی و آموزشی کودکان را بهبود ببخشد و آنها را برای موفقیت‌های آینده آماده سازد.
گفتار درمانی کودک ۴ ساله
گفتار درمانی برای کودکان پنج ساله حیاتی است، به ویژه زمانی که آماده ورود به محیط مدرسه می‌شوند. در این سن، کودکان باید توانایی‌های گفتاری و زبانی لازم برای برقراری ارتباط موثر با معلمان و همسن و سال‌های خود را داشته باشند. آسیب‌شناسان زبان و گفتار با بهره‌گیری از تکنیک‌های درمانی پیشرفته، به کودکان کمک می‌کنند تا مهارت‌های ضروری گفتاری و زبانی خود را تقویت کنند و مشکلات احتمالی را پیش از ورود به مدرسه برطرف سازند.
تقویت گفتار و زبان در این سن بسیار مهم است زیرا کودکان برای دستورالعمل‌های کلاسی، فعالیت‌های گروهی و برقراری دوستی‌های جدید به مهارت‌های ارتباطی قوی نیاز دارند. در صورتی که مشکلات گفتاری و زبانی در این سن حل نشوند، ممکن است کودک در فراگیری مهارت‌های آموزشی مورد نیاز در مدرسه با چالش‌هایی روبرو شود. به عنوان مثال، یک کودک با اختلال در تلفظ ممکن است در بیان صحیح واژه‌ها و جملات مورد نیاز برای فعالیت‌های کلاسی دچار مشکل شود، که این امر می‌تواند بر اعتماد به نفس او در مشارکت کلاسی تأثیر منفی بگذارد.
علاوه بر این، کودکانی که مشکلات درک زبانی دارند، ممکن است در فهم دستورات معلم و همچنین در تعاملات اجتماعی با دیگر دانش‌آموزان به مشکل برخورند. این کودکان ممکن است در درک مفاهیم پیچیده‌تر آموزشی که از طریق دستورالعمل‌های شفاهی ارائه می‌شوند، دچار چالش شوند. برای مثال، یک کودک با اختلال دریافتی ممکن است نتواند دستورالعمل‌های مربوط به فعالیت‌های کلاسی را به درستی درک کند، که این می‌تواند منجر به احساس سردرگمی و ناراحتی او شود.
به همین دلیل، مراجعه به یک متخصص گفتار درمانی پیش از شروع مدرسه برای ارزیابی و در صورت نیاز، درمان اختلالات گفتاری و زبانی، بسیار توصیه می‌شود. این اقدام به کودکان کمک می‌کند تا با اعتماد به نفس و آمادگی بیشتری وارد مدرسه شوند، ضمن اینکه به آنها امکان می‌دهد تا پتانسیل یادگیری خود را به حداکثر برسانند. والدین باید از این فرصت برای اطمینان از رشد ارتباطی فرزند خود بهره ببرند و به توصیه‌های متخصصان گفتار درمانی عمل کنند تا آینده‌ی تحصیلی فرزندشان را به بهترین شکل ممکن شکل دهند.
مهارت های گفتاری در زمینه شنیداری و درک کردن
ورود به سن ۴ سالگی برای کودکان نقطه عطفی در توسعه مهارت‌های شنیداری و درکی است. در این سن، کودکان قادرند به طور قابل ملاحظه‌ای گفتگوها و مفاهیم پیچیده‌تر را درک کنند. این پیشرفت در توانایی فهم و واکنش مناسب به مکالمات، بخش مهمی از رشد زبانی و اجتماعی آنها را تشکیل می‌دهد و زمینه‌ساز مهارت‌های تحصیلی در آینده می‌شود.
یکی از مهارت‌های کلیدی که در سن چهار سالگی توسعه می‌یابد، فهم مفاهیم مربوط به ترتیب و زمان است. کودکان در این سن می‌توانند کلمات و عباراتی مانند "اولین"، "بعدی"، "قبلی" و "آخرین" را به درستی درک کنند و در موقعیت‌های مناسب از آنها استفاده نمایند. این توانایی به آنها کمک می‌کند تا دستورالعمل‌ها و رویدادهای روزمره را بهتر سازماندهی و پیگیری کنند.
علاوه بر این، کودکان چهار ساله به خوبی می‌توانند کلمات مرتبط با زمان مانند "دیروز"، "امروز" و "فردا" را درک و به کار ببرند. این توانایی در فهم زمان به آنها اجازه می‌دهد تا رویدادهای گذشته، حال و آینده را به طور معناداری تفکیک کنند و در مورد آنها صحبت کنند، که این خود بخشی از فرآیند یادگیری و ارتباط است.
همچنین، در این سن، کودکان قادر به فهم و اجرای دستورات دو مرحله‌ای هستند. به عنوان مثال، اگر والدین دستوری مانند "لباس‌هایت را بردار و آنها را داخل کمد بگذار" بدهند، کودک می‌تواند هر دو مرحله را به خوبی انجام دهد. این نشان‌دهنده توانایی فزاینده کودک در پردازش و اجرای فعالیت‌هایی است که نیاز به دنبال کردن مراحل متوالی دارند، که مهارت مهمی برای موفقیت در محیط‌های آموزشی آینده است.
مهارت های گفتاری در زمینه حرف زدن
در سن چهار سالگی، توانایی‌های گفتاری کودکان به سرعت در حال تکامل است، اما گاهی اوقات آنها ممکن است در تلفظ برخی از آواها مانند "ل"، "س"، "ز"، "د"، "چ"، و "ش" با چالش‌هایی روبرو شوند. با این وجود، بیشتر کودکان توانایی ادامه دادن به صحبت بدون وقفه و تکرار ناخواسته کلمات را دارند. به عنوان مثال، کودک ممکن است هنگام تلاش برای بیان کلمه "چراغ" به جای تلفظ صحیح، "چچراغ" بگوید، اما با تمرین و زمان، این مسئله بهبود می‌یابد.
با رشد زبانی کودک در این سن، درک مکالمات و توانایی بیان افکار خود به طور متوالی افزایش می‌یابد. کودکان می‌توانند در مورد موضوعات شنیده‌شان با دیگران صحبت کنند و نظرات خود را بیان دارند. برای نمونه، پس از شنیدن داستانی از والدین، ممکن است کودک بتواند نکات اصلی داستان را بازگو کند و حتی نظر خود را در مورد شخصیت‌ها و رویدادهای داستان بیان کند.
کودکان در این سن همچنین توانایی بسیار خوبی در توضیح داستان‌ها و ادامه دادن به گفتگوها نشان می‌دهند. این مهارت نه تنها در برقراری ارتباط با دیگران مفید است بلکه به تقویت خلاقیت و تفکر انتقادی آنها نیز کمک می‌کند. مثلاً، هنگام تعریف داستان به کودک، او می‌تواند با جزئیات بیشتری قسمت‌های مورد علاقه خود را توضیح دهد یا حتی پیشنهادهایی برای پایان داستان ارائه دهد.
در این دوره، کودکان مهارت‌های گفتاری پیچیده‌تری مانند استفاده از جملات عملیاتی مرکب را نیز آموزش می‌بینند. آنها می‌توانند دستوراتی را که شامل چندین بخش هستند، دنبال کنند. به عنوان مثال، اگر به کودک گفته شود: "اتاقت را مرتب کن و سپس دست‌هایت را بشوی"، او قادر است هر دو دستور را به ترتیب و با دقت انجام دهد. این نشان‌دهنده رشد قابل توجه در درک و بکارگیری دستورالعمل‌های مرکب است که برای موفقیت در محیط‌های آموزشی آینده ضروری است.
این پیشرفت‌ها نشان می‌دهند که کودکان چهار ساله به سرعت در حال رشد و توسعه مهارت‌های زبانی و گفتاری هستند که برای موفقیت در محیط‌های اجتماعی و تحصیلی آتی آنها حیاتی است. با این حال، در صورت مشاهده هرگونه تأخیر یا چالش در این زمینه‌ها، مشورت با متخصص گفتاردرمانی برای ارزیابی و در صورت نیاز، درمان ضروری است.
با عرض پوزش بابت این سوءتفاهم، بیایید مجدداً به بازنویسی لیست ۱۲ تایی که فرستادید بپردازیم. من بر اساس اطلاعاتی که در اختیار دارم هر یک از موارد را بازنویسی می‌کنم و به هر کدام توضیحات بیشتر و مثالی اضافه خواهم کرد:
۱. استفاده از جملات دو مرحله‌ای والدین می‌توانند با طرح دستوراتی که شامل دو قسمت هستند، به کودک کمک کنند تا توانایی پردازش و اجرای دستورات مرکب را تقویت کند. به عنوان مثال، بگویید "کفش‌هایت را بپوش و کلاهت را بردار".
۲. توجه به جزئیات والدین باید به کودک کمک کنند تا به جزئیات دقت کند، مانند تفاوت‌های بین اشیاء مختلف. می‌توانید بازی کنید که در آن کودک باید ویژگی‌های مختلف حیوانات را توضیح دهد، مانند تفاوت بین یک گربه و سگ.
۳. تعریف داستان این فعالیت می‌تواند به تقویت قدرت تخیل کودک کمک کند. والدین می‌توانند داستانی را شروع کنند و از کودک بخواهند داستان را به پایان برساند، مانند داستانی درباره یک فضانورد که به ماه سفر می‌کند.
۴. گفتگوهای دو نفره این تمرین به کودک کمک می‌کند تا در مکالمات فعال‌تر شود. شما می‌توانید بحثی را شروع کنید و از کودک بخواهید نظرات خود را بیان کند و سپس بخش‌هایی از گفتگو را خودش هدایت کند.
۵. بازی با کلمات بازی‌هایی که شامل کلمات و عبارات جدید هستند می‌توانند به گسترش دایره لغات کودک کمک کنند. مثلاً بازی‌های کارتی که کودک باید کلمات مطابق با تصاویر را پیدا کند.
۶. تقویت مهارت‌های اجتماعی و گفتاری والدین می‌توانند کودک را تشویق کنند که در بازی‌های گروهی شرکت کند که نیاز به گفتگو و همکاری دارند.
۷. پرسش و پاسخ اجازه دهید کودک سؤالاتی بپرسد که در آنها باید اطلاعات جدیدی را جستجو کند یا درباره‌شان تحقیق کند، مانند "چرا آسمان آبی است؟"
۸. انجام بازی‌های تخیلی کودکان می‌توانند در نقش‌های مختلف بازی کنند، که این امر به آنها کمک می‌کند تا مهارت‌های گفتاری خود را در زمینه‌های مختلف تقویت کنند.
۹. توجه کنید و به حرفهای کودک گوش دهید وقتی کودک صحبت می‌کند، نشان دهید که به حرفهای او علاقه‌مند هستید. این امر به او کمک می‌کند تا احساس ارزشمندی کند و تشویق شود بیشتر و بهتر صحبت کند.
۱۰. استفاده از عبارات و جملات جذاب وقتی با کودک صحبت می‌کنید، از کلمات جدید و جملاتی که احساسات قوی یا تصاویر زنده‌ای ایجاد می‌کنند، استفاده کنید تا کودک ترغیب شود آنها را در گفتگوهای خود به کار ببرد.
۱۱. برنامه‌ریزی فعالیت‌های روزانه کمک کنید تا کودک در برنامه‌ریزی فعالیت‌های روزانه مشارکت کند و درباره جزئیات آنها صحبت کند، مانند برنامه‌ریزی برای یک سفر کوتاه.
۱۲. تمرین گروه‌بندی و توضیح جزئیات کودکان را تشویق کنید که اشیا را بر اساس شکل، رنگ یا اندازه طبقه‌بندی کنند و درباره هر گروه توضیح دهند، مانند تفاوت بین انواع مختلف میوه‌ها.
این بازنویسی با تمرکز بر افزایش جزئیات و ارائه مثال‌ها انجام شد تا کاربرد هر مورد به خوبی برای شما روشن شود. امیدوارم این نسخه بازنویسی شده پاسخگوی نیازهای شما باشد.